Życiorys naukowy: Mgr Paulina Marona prace nad rozwojem i biologią nowotworów zaczęła już w czasie studiów licencjackich na kierunku biotechnologia, kiedy dołączyła do zespołu Zakładu Biotechnologii Medycznej Wydziału Biochemii, Biofizyki i Biotechnologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dyplom magistra uzyskała w 2014 r., następnie rozpoczęła studia doktoranckie w Zakładzie Biochemii Ogólnej UJ pod kierunkiem doc. Katarzyny Miękus. W latach 2015-2018 udało jej się uzyskać finansowanie 3 projektów badawczych, a w latach 2017-2018 została laureatką prestiżowych konkursów PRELUDIUM 13 oraz ETIUDA 6 organizowanych przez Narodowe Centrum Nauki. Mgr Paulina Marona jest także laureatką takich wyróżnień jak: stypendium START 2018 dla wybitnych młodych naukowców, stypendium im. Jana Zurzyckiego za najlepsze publikacje, stypendium projakościowe dla najlepszych doktorantów, stypendium rektora dla najlepszych doktorantów. W ramach stypendium START 2018 otrzymała ona finansowanie miesięcznego stażu zagranicznego, który odbyła we wrześniu 2018 r. w AntiCancer Inc. w San Diego w USA, natomiast w najbliższym czasie odbędzie trzymiesięczny staż w Roswell Park Comprehensive Cancer Center także w USA. Do tej pory ukazały się cztery publikacje, których jest współautorką m.in. w prestiżowym czasopiśmie Cancer Research.

Praca badawcza i jej znaczenie: Nowotwory nerki dotykają co roku prawie 300 tysięcy osób, a prawie 120 tysięcy umiera z powodu tej choroby. Najczęściej spotykanym typem jest jasnokomórkowy rak nerki (ang. clear cell renal cell carcinoma-ccRCC), który stanowi aż 80% wszystkich przypadków. Klasyczne objawy występują jedynie u ok. 10-15% pacjentów, zazwyczaj dopiero w ostatnich stadiach nowotworu. Z tego powodu w chwili wykrycia choroby przerzuty stwierdza się już u jednej trzeciej pacjentów. W takim przypadku szanse na przeżycie dramatycznie maleją. Dlatego tak ważne jest poznanie mechanizmów odpowiedzialnych za rozwój tego nowotworu w celu opracowania nowych możliwości terapeutycznych. Głównym celem pracy doktorskiej mgr Pauliny Marony jest zbadanie molekularnego podłoża działania białka MCPIP1 (ang. Monocyte Chemotactic Protein-1 Induced Protein) jako potencjalnego supresora nowotworzenia komórek rakowych. Rosnąca liczba publikacji naukowych oraz wyniki uzyskane przez grupę badawczą sugerują, że białko MCPIP1 może istotnie wpływać na rozwój nowotworu poprzez pośrednią lub bezpośrednią regulację czynników zaangażowanych w procesy wzrostu, proliferacji czy śmierci komórkowej. Badania te mogą pomóc w stworzeniu nowych efektywnych form terapii jasnokomórkowego raka nerki opartych na supresorowej aktywności białka MCPIP1 lub poprawieniu już istniejących.

Gdyby nie została naukowcem to: „Skończyłabym studia na kierunku architektura bądź budownictwo. Poza nauką interesuje mnie nowoczesny design oraz funkcjonalne i ekologiczne budownictwo.”

Zainteresowania pozanaukowe: „Wolny czas często spędzam aktywnie, od dziecka każdej zimy wyjeżdżam w góry, jeżdżę na nartach i desce snowboardowej. Latem przesiadam się na rower górski i staram się także jeździć nim do pracy. Uwielbiam również podróżować i poznawać nowe miejsca. Któregoś lata chciałabym objechać całą Islandię.”

Mgr Paulina Marona o sytuacji kobiet badaczek i zmianach na rzecz różnorodnych pod względem płci zespołów badawczych: „Uważam, że sytuacja badaczek w Polsce zmienia się na lepsze. Coraz więcej kobiet posiada stopień profesora, kierują zespołami badawczymi i publikują w świetnych czasopismach. Wydaje mi się, że różnorodność w zespołach badawczych jest coraz bardziej doceniana. Mnie samą od czasów studiów magisterskich inspirują poprzednie laureatki programu L’Oréal-UNESCO Dla Kobiet i Nauki, zwłaszcza te związane z WBBiB, które miałam okazję poznać. Ogromną inspiracją jest dla mnie również moja promotor doc. Katarzyna Miękus, dzięki której mam szansę robić doktorat na interesujący mnie temat, która wspiera mnie w ciągłym rozwoju naukowym. Jej wiedza i doświadczenie, a także ogromna życzliwość i otwartość od samego początku motywowały mnie do pracy, zadawania pytań i szukania na nie odpowiedzi.”