Życiorys naukowy:
Justyna Jakubska swoją karierę naukową rozpoczęła na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, gdzie studiowała chemię, specjalizując się w chemii leków. Po odbyciu praktyk na Politechnice Śląskiej w 2021 roku, podjęła współpracę z zespołem dr hab. inż. Katarzyny Krukiewicz, koncentrując się na bioelektronice. Jej badania obejmowały analizę pojemności magazynowania ładunku dla różnych elektrod, co przyniosło publikację w czasopiśmie „Measurement” oraz prezentacje na konferencjach PTChem i e-Factory of Science.
Pod kierunkiem dr hab. inż. Gabrieli Dudek, Justyna Jakubska prowadziła badania dotyczące perwaporacji, koncentrując się na rozdzielaniu mieszaniny woda-etanol przy użyciu membran biopolimerowych. Jej prace, które obejmowały alginianowe membrany z dodatkiem substancji magnetycznych, zostały opublikowane w „Separation and Purification Technology”. Uczestniczyła również w międzynarodowych i krajowych konferencjach oraz projektach takich jak „Studenckie Koła Naukowe Tworzą Innowacje” i „Najlepsi z najlepszych 4.0!”.
Po ukończeniu studiów licencjackich i zdobyciu tytułu Studentki Roku na Uniwersytecie Śląskim, Justyna Jakubska kontynuowała naukę na Politechnice Śląskiej w zakresie technologii chemicznej, specjalizując się w technologii polimerów. Już na początku studiów II stopnia zdobyła Stypendium Ministra.
Obecnie jej badania koncentrują się na biodegradowalnych i bakteriobójczych foliach do pakowania żywności. W odpowiedzi na rosnący problem z plastikowymi odpadami, zajmuje się opracowywaniem ekologicznych materiałów z chitozanu, alginianu sodu i skrobi, z dodatkiem ekstraktów roślinnych oraz nanomateriałów.
Zainteresowanie obszarem badawczym:
Justyna Jakubska podjęła swoją karierę naukową z powodu rosnącej potrzeby opracowania materiałów bardziej przyjaznych dla środowiska. Jej zainteresowanie tym obszarem badań zrodziło się z troski o przyszłość planety i przekonania, że „zielone” technologie mogą połączyć innowacyjność z odpowiedzialnością ekologiczną. W swoich badaniach naukowczyni koncentruje się na poszukiwaniu i charakteryzowaniu nowatorskich, biodegradowalnych materiałów, które mogłyby stanowić realną alternatywę dla syntetycznych polimerów.
Dodatkowym impulsem do podjęcia tych badań była dyrektywa plastikowa z 2019 roku (The Single Use Plastic Directive), która ogranicza sprzedaż jednorazowych opakowań plastikowych. Nowe przepisy stworzyły zapotrzebowanie na łatwo biodegradowalne i kompostowalne materiały, które mogłyby skutecznie zastąpić plastik, oferując podobne właściwości mechaniczne i zastosowanie przemysłowe.
Justyna Jakubska odkryła, że naturalne polimery, takie jak chitozan, alginian sodu czy skrobia, mają ogromny potencjał. Modyfikacje tych substancji mogą znacząco poprawić właściwości mechaniczne i bakteriobójcze folii. Praca badawcza Stypendystki programu L’Oréal-UNESCO Dla Kobiet i Nauki pokazuje, że nawet drobne zmiany w składzie folii mogą w istotny sposób wpłynąć na ich właściwości, co podkreśla wartość precyzyjnych i innowacyjnych badań nad zrównoważonymi rozwiązaniami technologicznymi.
„Moim naukowym marzeniem jest opracowanie innowacyjnych, biodegradowalnych materiałów opakowaniowych, które będą powszechnie stosowane na całym świecie jako alternatywa dla tradycyjnych tworzyw sztucznych. Chciałabym, aby moje badania przyczyniły się do zachowania w nienaruszonym stanie środowiska naturalnego i wpłynęły na redukcję odpadów plastikowych.”
Dlaczego akurat ścieżka naukowa?
Justyna Jakubska podkreśla, że do kontynuowania swoich badań motywuje ją świadomość, że jej praca może mieć realny wpływ na ochronę środowiska naturalnego, zwłaszcza przez ograniczenie ilości szkodliwych odpadów. Codzienną motywację czerpie z pasji do chemii oraz z odkrywania nowych rozwiązań, a także z satysfakcji, jaką przynosi pokonywanie naukowych wyzwań. Ceni sobie również czas spędzony w towarzystwie swojego zespołu oraz możliwość poznawania różnych środowisk naukowych i wszechstronnych obszarów badawczych, które dotyczą dzisiejszych globalnych problemów.
Badaczka wyjaśnia, że jej zainteresowanie nauką narodziło się już w szkole, kiedy zafascynowały ją kierunki ścisłe, takie jak matematyka, chemia, biologia i przyroda. Rozwiązywanie zadań matematycznych i chemicznych przynosiło jej dużą satysfakcję, a obecna tematyka badań stanowi naturalne połączenie tych pasji. Wybór kariery naukowej był dla niej logicznym krokiem, który pozwolił jej połączyć zainteresowania z pragnieniem wprowadzania pozytywnych zmian w świecie. Istotną rolę w jej decyzji odegrali także ludzie z otoczenia, którzy nieustannie wspierali ją i motywowali do podejmowania kolejnych wyzwań naukowych.
„Gdybym nie została naukowczynią, mogłabym zostać nauczycielką chemii, podróżniczką lub opiekunką dzikich zwierząt. W pracy nie lubię monotonii. Jako nauczycielka mogłabym nie tylko poznawać ciekawe osobowości, ale także przekazywać wiedzę i cieszyć się z cudzych postępów. Wierzę, że uda mi się łączyć wiele pasji, aby rozwijać się w wielu dziedzinach i środowiskach, nie zamykając się tylko we własnym laboratorium.”
Justyna Jakubska o sytuacji kobiet badaczek i zmianach na rzecz różnorodnych pod względem płci zespołów badawczych:
Badaczka uważa, że zaletą różnorodności w świecie nauki jest możliwość korzystania z różnych perspektyw i doświadczeń. Praca nad wieloma zagadnieniami badawczymi oraz współpraca z zespołami o odmiennych profilach pozwala na poszerzanie horyzontów i wprowadzanie innowacyjnych rozwiązań. Dzięki temu można spojrzeć na problem z wielu stron, co umożliwia odkrywanie nowych możliwości, które mogłyby pozostać niezauważone w jednolitym środowisku. Justyna Jakubska podkreśla, że różnorodność w nauce nie tylko sprzyja kreatywności, ale także przyczynia się do powstawania nowych technologii i projektów, które mają realny wpływ na rozwój nauki.
Naukowczyni dodaje, że jej zdaniem kobiety mentorki często oferują wsparcie emocjonalne, które, w połączeniu z ich zawodowym doświadczeniem, może być inspiracją dla młodszych pokoleń naukowców.
„Uważam, że kobiety są dobrymi mentorkami. Kobiety mentorki często oferują wsparcie i inspirują, pomagając ludziom pokonywać wszelkie trudności zawodowe i osobiste. Dzięki wzbogaconej sferze emocjonalnej, mogą skutecznie doradzać i motywować m.in. młodsze pokolenia naukowców, wspierając rozwój ich kariery i zachęcając do podejmowania ambitnych wyzwań. Osobiście sama zawdzięczam kilku kobietom, moim mentorkom i promotorkom, pokazanie, że ciężką pracą i odpowiednim podejściem, można osiągnąć wszystko to, do czego dążymy, a wtedy niemożliwe staje się możliwym.”
