Życiorys naukowy:

Dr Sylwia Judycka jest absolwentką Biologii na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie, na którym uzyskała tytuł magistra. Tytuł naukowy doktora zdobyła w Instytucie Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie na specjalności: Zootechnika i Rybactwo. Dr Judycka pracuje jako adiunkt w Zakładzie Biologii Gamet i Zarodka w Instytucie Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie, w którym jest również kierownikiem Pracowni Biotechnik i Biotechnologii Rozrodu.

W 2019 roku uzyskała finansowanie na projekt Preludium z Narodowego Centrum Nauki pt. „Mechanizmy regulujące dojrzewanie plemników oraz powstawanie kriouszkodzeń w kriokonserwowanym nasieniu neosamców pstrąga tęczowego”. W 2021 roku otrzymała stypendium Ministra Edukacji i Nauki dla wybitnych młodych naukowców. Jest laureatką Nagrody Naukowej Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie i Białymstoku oraz wyróżnienia Komitetu Nauk Zootechnicznych i Akwakultury Polskiej Akademii Nauk w 2022 roku za zespołowe osiągnięcie naukowe. Dr Sylwia Judycka jest współautorką pięćdziesięciu siedmiu publikacji naukowych, z czego w siedemnastu jest pierwszą autorką.

Praca badawcza i jej znaczenie:

Badania prowadzone przez dr Sylwię Judycką ukierunkowane są na poznanie mechanizmów odpowiedzialnych za dojrzewanie plemników neosamców pstrąga tęczowego i zrozumienie mechanizmów powstawania kriouszkodzeń oraz ich neutralizacji poprzez zastosowanie antyoksydantów. Prowadzone przez dr Judycką prace w krótkim okresie doprowadziły do określenia wpływu kriokonserwacji na powstawanie stresu oksydacyjnego.

W ramach pracy badawczej dr Sylwia Judycka brała udział w opracowaniu skutecznej procedury kriokonserwacji, która została wykorzystana do stworzenia banku kriokonserwowanego nasienia wielu linii neosamców pstrąga tęczowego w największej w Polsce wylęgarni ryb łososiowatych – Wylęgarni Ryb Dąbie. Stworzenie banków kriokonserwowanego nasienia jest efektywną strategią ochrony bioróżnorodności lokalnych populacji ryb, jak również daje możliwość zabezpieczenia nasienia pochodzącego od najcenniejszych pod względem hodowlanym osobników.

Ze względu na sezonowość tarła ryb, jest to niezbędne do podtrzymania całorocznej produkcji materiału zarybieniowego. Dr Sylwia Judycka brała również udział w wykorzystaniu kriokonserwowanego nasienia do zapłodnienia produkcyjnych ilości ikry, które potwierdziły użyteczność kriokonserwowanego nasienia do rewitalizacji linii neosamców pstrąga tęczowego utrzymywanych w wylęgarni. Przełożyło się to na usystematyzowanie wiedzy dotyczącej wdrożenia kriokonserwowanego nasienia do praktyki wylęgarniczej ryb łososiowatych.

„Jestem zaangażowana w doświadczenia nad oceną jakości nasienia wielu gatunków ryb (m.in. łososiowatych, jesiotrowatych, okoniowatych i karpiowatych), buhaja, indora oraz należącego do bezżuchwowców – minoga, a nawet trutni. Doświadczenia te opierają się na wykorzystaniu zaawansowanych metod oceny jakości nasienia tj. cytometrii przepływowej (ROS, żywotność plemników), CASA (komputerowego systemu analizy ruchu pozwalającego na pomiar szybkości oraz trajektorii ruchu plemników). Uczestniczę również w badaniach mających na celu poznanie molekularnych mechanizmów towarzyszących procesowi reakcji akrosomalnej w plemnikach jesiotra syberyjskiego oraz zrozumienia mechanizmów odpowiedzialnych za zmiany w akrosomie w czasie kriokonserwacji. Ponadto biorę udział w badaniach dotyczących proteomicznej charakterystyki nasienia pstrąga tęczowego, w zakresie monitorowania dynamicznych zmian w proteomie oraz modyfikacji potranslacyjnych w wyniku dojrzewania nasienia oraz aktywacji ruchu.”

Gdyby nie została naukowczynią to:

„Wolny czas spędzam aktywnie. Bardzo często jeżdżę rowerem – to on jest moim głównym środkiem transportu. Oprócz tego uwielbiam podróżować, poznawać nowe miejsca i ich kuchnię. Gdybym nie zdecydowała się na karierę naukową próbowałam uczynić z tych pasji moją pracę.”

 Sylwia Judycka o sytuacji kobiet badaczek i zmian na rzecz różnorodnych pod względem płci zespołów badawczych:

„Uważam, że sytuacja badaczek w Polsce zmienia się na lepsze. Coraz więcej kobiet posiada stopień profesora, kieruje zespołami badawczymi, publikuje w prestiżowych czasopismach i odnosi sukcesy  w Polsce i za granicą.”

„Doceniam różnorodność w zespołach naukowych, również w kontekście narodowości. Pozwala to na rozwój, nie tylko pod względem językowym, lecz również umożliwia poznawanie nowych kultur, zwyczajów, zachowań, jak również organizacji pracy. Zespoły naukowe, które charakteryzuje różnorodność nie tylko pod względem płci czy narodowości, ale również doświadczenia naukowego, są bardziej twórcze i wydajne.”